Significado de Espírito Santo
Que é o Espírito Santo: É a terceira persoa da Santísima Trindade do cristianismo.
O Espírito Santo é unha persoa distinta do Pai e do Fillo (primeira e segunda persoa da Santísima Trindade) pero posúe con eles una mesma natureza e esencia divina.
O Espírito Santo deriva do latín Espiritus Sanctus que se refire á graza divina que se revela para entrar en comuñón cos crentes co fin de contactarse con Cristo ou con Deus, noutras palabras, o Espírito Santo é o que esperta a fe cristiá.
O Espírito Santo é sinónimo de Divina Gracia, Espírito e Paráclito. No evanxeo de San Juan afírmase que Práclito quedará cos discípulos despois de que Jesús xa non sexa visible. Práclito provén do grego parakletos que significa “aquel que é invocado” e do latín consolator que significa consolo e caracterízase por: defender do castigo, salvar do perigo e entregar a salvación eterna.
Para os cristiáns, o nacemento da súa igrexa é marcada precisamente co descenso do Espírito Santo sobre os discípulos de Xesús logo da súa crucifixión e resurrección chamada Pentecostés.
O Espírito Santo procede da espiración (respiro, alento) do Pai e do Fillo xuntos como un principio único.
Representacións do Espírito Santo
Existen varias representacións do Espírito Santo descritas na Biblia. Algunhas delas son:
a auga: mediante o sacramento do Bautismo, a auga representa o Espírito outorgando un novo nacemento
a unción: é un óleo que representa a forza do Espírito usado no sacramento da Confirmación
o lume: presente nos actos do Espírito, símbolo da enerxía transformadora
a nube e a luz: representa a manifestación do Espírito como, por exemplo, cando descende sobre a Virxe María
o selo: presente nos sacramentos impoñendo o carácter indeleble do Espírito
a man: mediante a imposición das mans transmítese o don do Espírito Santo
a pomba: preséntase no bautismo de Jesús.
Significado de Pentecoste
Que é Pentecoste: Pentecostés ou Pentecoste, en galego, é unha festividade de carácter relixioso que se celebra cincuenta días despois da Pascua, poñendo fin ao período pascual. Celébrase tanto na relixión xudía como na relixión cristiá.
Para os xudeus, o Pentecostés supón a celebración da entrega da Lei a Moisés no monte Sinaí, cincuenta días despois do éxodo
Pola súa banda, para os cristiáns, é a conmemoración do descenso do Espírito Santo sobre os Apóstolos de Xesucristo, que marca o nacemento da Igrexa.
Etimológicamente, a palabra provén do latín Pentecoste, e esta, á súa vez, do grego πεντηκοστή, (pentecosté), que significa ‘quincuaxésimo’. O termo, como tal, fai precisamente alusión aos 50 días que transcorren desde a Pascua ata o Pentecoste.
Por tratarse do nome dunha festividade sacra, a palabra Pentecostés debe escribirse con maiúscula inicial.
Pentecoste no cristianismo
Os cristiáns celebran no Pentecostés a Vinda do Espírito Santo, que tivo lugar, segundo a Biblia, o quincuaxésimo día despois da Resurrección de Xesucristo.
No Novo Testamento, en Feitos dos Apóstolos, capítulo 2, relátase o descenso do Espírito Santo durante unha reunión dos Apóstolos en Xerusalén, acontecemento que marcaría o nacemento da Igrexa cristiá e a propagación da fe de Cristo.
Por iso, a Iglesia dedica a semana de Pentecoste en honra ao Espírito Santo, pero tamén celebra a Consagración da Iglesia, que empeza con esta celebración.
Para a liturxia católica, Pentecoste é a cuarta festa principal do ano e, segundo o calendario, pode celebrarse entre o 10 de maio e o 13 de xuño.
Pentecoste na Biblia
A celebración do Pentecostés é referida na Biblia por primeira vez en Feitos dos Apóstolos, no episodio dedicado a narrar o momento en que os apóstolos de Xesucristo recibían os dons do Espírito Santo, uns días despois de que Xesús subise ao ceo.
"Ao cumprirse o día de Pentecoste, estaban todos xuntos no mesmo lugar. De súpeto, produciuse desde o ceo un estrondo, como de vento que sopraba fortemente, e encheu toda a casa onde se atopaban sentados. Viron aparecer unhas linguas, como labaradas, que se dividían, pousándose encima de cada un deles. Enchéronse todos de Espírito Santo e empezaron a falar noutras linguas, segundo o Espírito concedíalles manifestarse".
Feitos dos Apóstolos, 2: 1-4.
Pentecoste no xudaísmo
Os xudeus celebran Pentecoste cincuenta días despois da Pascua do Cordeiro para conmemorar o encontro entre Deus e Moisés no monte Sinaí, e a entrega da Lei ao pobo de Israel, que simboliza o nacemento do xudaísmo.
Este evento, segundo é narrado no libro do Éxodo, no Antigo Testamento, ocorreu cincuenta días despois da saída do pobo hebreo do cativerio de Exipto.
Así mesmo, Pentecoste está tamén históricamente asociado á Festa das Semanas ou a Festa das Mieses, unha celebración que tiña lugar sete semanas despois da Pascua, na que se daba grazas a deus polo froito das colleitas.
